Canlıların temel yapı taşı olan hücrelerde meydana gelen değişiklikler yaşlanma ile birlikte büyük oranda etkilenmektedir. Hücre yaşlanması, 1961 yılında Hayflick ve Moorehead tarafından insan fibroblastlarında yapılan çalışmalarla hücre döngüsünün belirli etkenler sonucu uzun süreli ve çoğunlukla geri dönüşümsüz durması olarak tanımlanmıştır. Hayflick ve Mooredead yapmış oldukları çalışmada, kültürde bulunan insan hücrelerinin belirli sayıda bölünebildiğini gözlemlemişlerdir. İn vitro ortamdaki insan hücrelerinin sınırlı bölünebilme özelliği replikatif yaşlanma (RS) olarak araştırmalara konu olmuştur. Replikatif yaşlanma, eski hücrelerin mutasyonlar sonucu çoğalmasını durduran bir mekanizma olarak bilinmektedir ve büyük oranda telomer kısalmasıyla karakterizedir. Replikatif yaşlanma dışında çeşitli stres türlerinin de erken yaşlanmaya sebep olduğu bilinmektedir.Bu tür erken yaşlanma türü stres kaynaklı hücresel yaşlanma (SIPS) olarak adlandırılmaktadır. SIPS’e neden olan faktörler arasında DNA hasarı, genomik instabilite, onkojenik mutasyonlar, besinler, farklı hücre temasları gibi nedenler bulunmaktadır.
Mersin Üniversitesi – Tıbbi Biyoloji Yüksek Lisans Öğrencisi