Endoplazmik retikulum (ER), tüm ökaryotik hücrelerde bulunan membrana bağlı ve yapısal olarak karmaşık bir organel olup, membran lipidleri ve dahili kalsiyum depolamasıyla birlikte sekretuvar ve membran proteinlerinin sentezi için temel yerdir1. Hücrelerde yeni sentezlenen proteinler modifiye edilmekte ve ER kalite kontrol makinesi tarafından sıkı bir şekilde izlenen ER lümeni içinde doğal yapılarına katlanmaktadır. ER’deki protein sentezi, hücrelerin fizyolojik durumu ile koordinasyon içinde dinamik olarak ayarlanmaktadır. ER’nin katlanma kapasitesi, katlanmamış proteinlerin yükünü karşılayamadığında, ER homeostazı “ER stresi” olarak adlandırılan bir duruma doğru bozulmaktadır. ER stresine yanıt olarak, ER’de homeostazı yeniden kurmak için katlanmamış protein yanıtı (UPR) olarak adlandırılan uyarlanabilir bir mekanizma uygulanmaktadır. UPR sinyalizasyonunun erken rolü, protein katlanmasını arttırmak için ER katlama makinesinde yer alan proteinlerin ekspresyonunu artırmak ve ayrıca ER’deki yükü azaltmak için genel protein sentezini zayıflatmaktır. Ek olarak, terminal olarak yanlış katlanmış proteinler ER’den sitoplazmaya taşınmakta ve daha sonra ER ile ilişkili bozunma olarak bilinen proteazom tarafından degrede edilmektedir. Bununla birlikte, UPR sinyalizasyonu, ER homeostazımı uzun süre boyunca düzeltmediğinde, hücre ölüm yollarını başlatacaktır.
